Lekker janken

"Mam wil je de DVD -My sister's keeper- even meenemen van de bieb? Gaan we lekker janken zondag. Anouk doet ook mee".  Dit smsje kreeg ik afgelopen vrijdag van mijn dochter. Braaf neem ik het gevraagde exemplaar mee naar huis. En vanavond na het eten installeren we ons gedrieën op de bank. Op tafel staat, voor alle zekerheid, een rol keukenpapier. De film duurt 105 minuten en gaat over een meisje dat leukemie heeft. We hebben net op start gedrukt en het eerste gesnif is aan weers kanten al te horen. Sommige scenes kunnen ze droog kijken, de meiden, maar het grootste deel van de film vloeien de tranen in overvloed. Wat een drama......Af en toe gooien mijn "ach wat zielig" nog een beetje kolen op het vuur waardoor de keukenrol extra goed van pas komt. Een enkele keer pink ik zelf ook een traantje weg en na de beloofde 105 minuten geven we een zucht van verlichting dat deze super tranentrekker is afgelopen. Volgende keer wordt het een lach-film, dat is zeker!

Relaxed

Wat een heerlijk zaterdagje hebben we vandaag. Ondanks het slechte weer  heb ik ervan genoten. Vandaag moet er helemaal niets en ´t is lang geleden dat dat kon. Meestal staan er wel enkele verplichtingen op het programma en moet er op de klok gekeken worden, maar vandaag was dat niet het geval. Het enige waar ik m´n hoofd voor buiten de deur heb gestoken zijn een paar boodschappen. Verder hebben een beetje in huis lopen rommelen, op z´n tijd een bakkie gedaan of een broodje gegeten. Gewoon een simpel relaxed zaterdagje: helemaal super!!

Allround

"Hoe was het bij de huisarts?" vraag ik aan Arjan als hij maandag thuis komt van z'n werk. "Nou dat geloof je niet mam, hij is weer eens op vakantie" was het antwoord. "Ik kom er nooit en als je 'm dan een keer nodig hebt is hij er niet. En geloof maar niet dat ik nog tien dagen langer met die hechting bij m'n lip blijf lopen". "Dan ga je toch naar de vervangende arts" opper ik rustig. "Ja dat had je gedacht, daar kun je alleen voor spoedgevallen naar toe. En dit is volgens mij geen spoedgeval toch?". Nee volgens mij is dit inderdaad geen spoedgeval. Dan bedenkt Piet, de grootste paniekvogel op medisch gebied onder ons,  dat ik die hechting er toch wel even uit kan halen. Ach ja waarom ook niet, nood breekt wet....... Vol vertrouwen geeft de patiënt zich over en ga ik gewapend met een schoongemaakt schaartje en pincet aan de slag. In notime is het draadje er uit. "Jee mam, jij kunt ook alles" zucht Ar toch een beetje opgelucht. Ik moet er wel om lachen. De jaren die ik alleen was met de kinderen hebben er voor gezorgt dat ik een redelijk allround moeder ben geworden. Zo heeft elk nadeel ook een voordeel.

Herfst

Wat een heerlijke herfstdag gisteren. Rond een uur of twee besloten we een stuk te gaan wandelen in Meijendel. Zoals verwacht waren we niet de enige die dat plan hadden. Wat een drukte daar..... Het was behoorlijk zoeken om de auto te kunnen parkeren. Gelukkig is het duin en natuurgebied behoorlijk groot. Na een klein kwartiertje lopen laten we de drukte achter ons en konden we genieten van al het moois dat de herfst te bieden heeft.....

Zinloos geweld

Gisterenochtend was het een drukte van belang in de hoofdbibliotheek. Vanwege de kinderboekenweek werd er geknutseld, geschminkt en werden er spellen gespeeld. Ook was er voorstelling met een striptekenaar. Tijdens de voorstelling dronken we met een aantal collega´s even snel een bakkie koffie. Het gesprek kwam op één of andere manier op het uitgaan van onze kids en dan vooral het veilig weer thuiskomen. Eén collega laat zich altijd wakker maken door een kind dat zich moet melden bij thuiskomst met als gevolg dat ze daarna klaarwakker is en geen oog meer dicht doet. Zelf heb ik inmiddels ruim 8 jaar ervaring met stappende kinderen en geef haar de tip om ergens een lichtje te laten branden die de thuiskomer moet uitdoen, als je dan wakker schiet en ziet dat het licht uit is weet je direct dat ze thuis zijn, ideaal want er wordt niet gekletst en vaak slaap je zo weer verder. Ik heb wel altijd de huistelefoon en m´n mobiel op mijn nachtkastje liggen voor het geval dat.... Ik vertel dat het gelukkig nog nooit is voorgekomen dat ik voor enge dingen ben gebeld maar dat ik het een prettig idee vind dat ik bereikbaar ben. Maar dan schrik ik diezelfde nacht om 3.45 uur wakker van gepiep. Slaperig bedenk ik wat ik nou eigenlijk hoorde. Een blik op mijn mobiel laat zien dat ik een berichtje van Arjan heb gekregen. "Mam niet schrikken hoor maar ik heb een paar klappen gekregen. Het is gehecht en verder voel ik me prima. Wil je me ff rond een uur of zeven of acht een keer wakker maken? Voor de zekerheid zegt de dokter". Ik ben gelijk klaarwakker en lees het berichtje nog een keer. Terwijl ik wil terug smsen hoor ik de voordeur en stapt het slachtoffer in huis. In no time sta ik in badjas beneden en schrik als ik 'm zie.  Hij zit onder het bloed, z'n gezicht is een beetje gezwollen en in z'n linkermondhoek zit een hechting. Dit zijn dingen waar je als moeder nou altijd bang voor bent. Arjan is helemaal geen vechtersbaas dus ik ben genieuwd naar z'n verhaal.  Hij vertelt, nog enigsinds verbijsterd, wat er is gebeurd. "Ik stond gewoon even met Iris te praten en ineens kwam die gozer en sloeg me vol in m'n gezicht (hij formuleerde het ietsje anders...), dat geloof je toch niet mam". Tja hoe vaak hoor je het niet. Meisjes, teveel drank en misschien wel andere middelen..... Gelukkig liep het nu nog redelijk goed af maar ik heb afgelopen nacht geen oog meer dicht gedaan. Je moet er toch niet aan denken dat zulke dingen ook wel eens anders aflopen...

Evaluatie 23 dingen

Het einde van 23 dingen is in zicht. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik er veel van heb geleerd! Toen we begonnen had ik geen idee wat ik ervan kon verwachten.  Zoals ik in m'n vorige stukje al schreef kun je als medewerker van een bibliotheek niet achter blijven. Dingen als Hyves, YouTube en Twitter waren wel bekend maar van de meeste 23 dingen had ik nog nooit gehoord. Als ik voorheen op een site een account aan moest maken om verder te kunnen haakte ik al snel af, angst voor het onbekende zeg maar..... en nu maak ik ze aan de lopende band. Blogstukjes schrijven vind ik één van de leukste dingen en daar wil ik ook wel mee doorgaan. Verder vind ik Hyves ook leuk en gebruik ik Delicious  en RSS regelmatig. Google Docs is b.v. een handige voor werk, ik denk dat we daar in de toekomst o.a. met het jeugdteam wel meer mee kunnen. Ik heb iemand die een fotocollage wilde maken geattendeerd op Flickr Toys. Ze was er super enthousiast over. Met Twitter heb ik zelf niks en geloof ook niet dat ik dat ga gebruiken. Wat Irene doet voor de bibliotheek vind ik trouwens wel hartstikke goed en dat volg ik ook wel. Ik hoop dat veel collega's door zullen gaan met hun blog, ik volg ze allemaal en vind het leuk om hun ervaringen te lezen.

Walter en Monique ik wil jullie bedanken voor jullie uitleg en steun. Dat jullie vaak reageren op de stukjes die op het blog worden gezet stimuleerd ernorm!! Mocht er in de toekomst weer zo'n soort cursus zijn dan doe ik graag weer mee!