zondag 30 oktober 2011

Coonawarra

De Goden zijn ons goedgezind geweest…we hebben heerlijk geslapen en er zijn geen gekke dingen gebeurt!! Tijdens het ontbijt zien we een stel zwarte zwanen en pelikanen overvliegen en ook de roofvogels zijn rijk vertegenwoordigt. Als we wat later weg willen rijden blijken er ook nog eens vier emoe´s zowat in onze ´achtertuin´ lopen. Wat een grote beesten zijn dat eigenlijk van zo dichtbij. We laten hierna het National Park voor wat het is en gaan dwars door een wijngebied naar Coonawarra.



In deze plaats zijn veel wijngaarden van bekende merken die we ook in Holland kennen. Zo komen we o.a. Lindemans tegen die we zelf wel eens kopen. We brengen een bezoekje bij Rymill, mogen proeven en zien hoe de wijn tot stand komt.

Coorong Wilderness Lodge

Zaterdag gaan we 150 kilometer verder naar Coorong Wilderness Lodge dat midden in Coorong National Park schijnt te liggen. De plaatsen Strathalbyn en Meningie waar we onderweg doorheen gaan zijn leuk om even te stoppen en één en ander te bekijken. Na Meningie weet de TomTom niet meer waar we zijn en wij al helemaal niet. Na 25 kilometer besluiten we te keren, ergens te vragen en het opnieuw te proberen. Dit keer gaat het gelukkig wel goed.



Coorong Wilderness ligt ongeveer 30 kilometer vanaf Meningie midden in een natuurgebied. Er staan 6 lodges op een zandheuvel en er is een piepklein restaurantje, that´s it. Verder zover je kunt kijken niks, nakkes, nada….alleen duingebied en zoutwater meren. Schitterend hoor, dat wel! Maar…we zitten wel weer behoorlijk in Niemandsland. Later wordt dat nog meer werkelijkheid als blijkt dat we deze nacht de enige bewoners zijn. Ruzie met de buren zullen we niet krijgen .
De lodge is trouwens super, keurig netjes en van alle gemakken voorzien. Het uitzicht is zelfs vanaf ons bed geweldig. Nadat we zijn uitgepakt trekken we er voor een kleine twee uur op uit.



Onderweg zien we veel roofvogels, pelikanen en andere vogels. Als we terug zijn maakt onze personal receptioniste/schoonmaakster/kok een heerlijk visje voor ons klaar die heerlijk smaakte.



Stappen zit er deze zaterdagavond niet in…we zijn al blij dat we in het pikke donker onze lodge terug kunnen vinden. Het is toch wel een raar idee om hier zo alleen te zitten in een natuurpark. Even schiet het door me heen dat we aan de Goden zijn overgeleverd als ons hier iets gebeurt want inmiddels is onze personal coach ook naar de bewoonde wereld terug gekeerd… Ergens verderop woont een tandloze (oké, hij had nog één tand) aboriginal waar we in nood terecht kunnen maar daar schieten we vast niet veel mee op bedenk ik zo…. Dan toch maar een schietgebedje.

Adelaide en Victor Harbour

We zijn sinds een paar dagen aan de toer van Adelaide naar Sydney begonnen. Woensdag zijn we van Alice Springs naar Adelaide gevlogen. Op het vliegveld hebben we de auto opgehaald.



Al snel bleek de van huis meegenomen TomTom ideaal te zijn want zonder enig probleem reden we naar ons hotel in het centrum van Adelaide. Deze stad ligt in het zuiden van Australië. In de groots opgezette stad zie je nog steeds de invloeden van de Europese immigranten die in 1837 de kusten van Zuid-Australië bereikten.



Adelaide heeft een levendige en gezellige binnenstad omringd door prachtig aangelegde en keurig bijgehouden parken. Er bestaat geen twijfel over dat het hier voorjaar is, de blaadjes komen aan de bomen, de magnolia staat in bloei en men is volop bezig de zomerbloeiers te planten.



De stadswandeling die we maken is de moeite waard, we zien veel highlights. Als we de volgende dag van Adelaide naar het nog iets zuidelijker gelegen Victor Harbour rijden hoost het zo van de regen dat we weinig van het prachtige heuvelachtige en uitgestrekten landschap zien. Dat is natuurlijk heel jammer, tja soms zit het mee en soms ietsje minder….
Eenmaal in Victor Harbour is het gelukkig droog en maken we een prachtige wandeling langs de kust en over Granite Island waar veel kleine pinguins leven en die we daar ook zien. Aan het eind van de middag vinden we dat we wel een biertje verdiend hebben en duiken we een gezellige pub in.

donderdag 27 oktober 2011

Red Centre

Na twee bijzonder indrukwekkende dagen zijn we weer terug in de bewoonde wereld…



We doen deze Red Centre tour met z’n vieren. Naast Tommy, onze gids, reizen er nog twee meiden, van achter in de twintig, met ons mee. Om in the Red Centre te komen moet je wel eventjes geduld hebben want het is 5 uur rijden. Het is één rechte weg en waar je maar kijkt zie je alleen uitgestrekte vergezichten. Heel af en toe kom je een auto of een tankstation tegen maar dat is het dan ook. Onderweg zorgt een super muziekje voor een prima sfeer. We zingen met z’n vijven lekker mee met allerlei ‘gouwe ouwe’ en ondertussen wordt er goed opgelet of er nog bijzondere dieren te spotten zijn.



Nou die zien we hoor; Emoe’s, kamelen, kangoeroe’s, leguanen, en een thorny devil passeren de revue, geweldig!!



In de middag arriveren we bij Kings Canyon en gaan die ook beklimmen. Het is een tocht van 5 km en duurde ongeveer 3 uur. Dat leek goed te doen ware het niet dat het rond de 38 graden was en nagenoeg wind stil. Na driekwart van de tocht had ik het helemaal gehad terwijl Piet nog fluitend doorliep. Het was vooral de hitte die me nekte. Gelukkig had ik Glucogel bij me wat me met veel water drinken op de been hield. Voor de kenners: de Samariakloof die we een paar jaar geleden op Kreta liepen was hier een peulenschil bij! Ondanks het afzien was het wél een schitterende tocht en meer dan de moeite waard!
Moe maar voldaan rijden we vervolgens naar ons resort. Dat blijkt dit keer geen luxe hotel maar een tent. Dachten we op Borneo bij de Ibanstam alles gehad te hebben…. Dit keer is het toiletgebouw gelukkig keurig maar ons tentje stelde geen bal voor, er was zelfs geen licht….
Terwijl Tommy de barbecue voor ons aansteekt gaan wij douchen. En toen hadden we ineens een probleem. Wij luxe paarden hadden geen seconde aan handdoeken gedacht, die liggen tenslotte in elk hotel voor ons klaar. Niet douchen na zo’n heftige dag was geen optie dus ijzer met handen breken dan maar… er zat niks anders op dan afdrogen met het t-shirt wat we die dag handen aangehad….wat een gedoe zeg. Het eten was heerlijk en jawel ik heb kangoeroe gegeten! Toen werd ’t tijd om ons mini stulpje op te zoeken. Na een grondige inspectie of er geen spinnen, slangen of andere kruipsels waren hebben we onze ogen dichtgedaan. Halverwege de nacht ging ons tentzeil flink tekeer vanwege de heftige wind. Ook dat nog….
Om 4:00 (hoezo vakantie) werden we alweer gewekt. Na het ontbijt hebben we de zonsopgang bij Ulura bekeken. Uluru is één van de bekendste rode bergen van Australië. Wat een geweldig gezicht!! Later hebben we om Ulura heen gewandeld en hebben we de Olga’s bewonderd en daar nog een tochtje gelopen. Omdat we weer vijf uur terug moesten rijden vertrokken we na de lunch richting Alice Springs. Het was afzien en vermoeiend maar wat is de wereld op sommige plaatsen schitterend. Zo mooi dat je er stil van wordt!!

maandag 24 oktober 2011

Alice Springs


We zijn inmiddels geland in Alice Springs. Dit ligt in het Northern Territory of beter bekend als de Red Centre. Toen we onderweg hierheen vlogen en naar beneden keken leek het alsof we in de middle of nowhere zouden landen maar Alice Springs is met 28.000 inwoners nog redelijk bevolkt. De stad is gebouwd op gedroogd rood woestijnstof. Een groot deel van dit gebied is eigendom van de Aboriginals en die kom je dus ook overal tegen. Wat een apart volkje…het doet ons denken aan Neanderthalers. Dat het hier al lange tijd droog en heet is blijkt wel uit het feit dat van de Todd rivier, waar ons hotel aan ligt, niets te zien is. Het is nu een droge stoffige vlakte. Morgen gaan we verder de outback in en omdat daar geen internetverbindingen zijn zullen jullie een dag of twee niets van ons horen of lezen.
Allemaal de hartelijke groetjes vanuit de Red Centre.

zondag 23 oktober 2011

Cairns

Cairns ligt in het tropische noorden van Queensland. Twee van de mooiste natuurlijke rijkdommen van Australië, de vochtige tropische regenwouden en het Great Barrier Reef, komen in Noord Queensland bij elkaar. Daardoor is het een geliefde vakantie plek voor velen. Doorgaans is het er erg warm en droog maar de afgelopen week heeft het sinds 1917 niet meer zoveel geregent….een beetje Nederlands weer zal ik maar zeggen…..
Vrijdagmiddag, na mijn aankomst, zijn we ondanks het slechte weer toch twee tourtjes gaan boeken. Enige twijfel gooide we snel over boord; we laten ons natuurlijk niet kisten door tropische buien!
Zaterdagochtend zaten we al vroeg in de boot die ons naar de Barrier Reef bracht. Omdat er die dag veel wind stond ging de ferry flink tekeer. Eenmaal op zee ging zowaar toch het zonnetje flink schijnen. We hebben bij elkaar 3 snorkelsessies gedaan. Wat is dat een onwijs mooie ervaring. We zagen de mooiste koralen en vissen. Grote en kleine vissen en in allerlei felle kleuren. Een aantal duikers onder ons hebben zelfs een (ongevaarlijke) haai gespot. Kortom een geweldige dag!!







Vandaag staat het tropisch regenwoud op het programma. Met een ouderwets treintje worden naar de plaats Kuranda gebracht dat op 334 mtr ligt. Daar was het een gezellige drukte want naast de vele toeristen was er ook een plaatselijk feest aan de gang. Een soort paardenmarkt van Kuranda haha….. Op elke hoek van de straat speelde een bandje of een artiest.






Nadat we wat rond gelopen hebben laten we de drukte voor wat het is en maken we een wandeling door de jungle. Prachtig!! Ondanks dat het een graad of 25-26 is voelt het hier minder benauwd dan vorig jaar op Borneo. Na de wandeling gaan we met de skyrail terug naar beneden. Het uitzicht was prachtig en zo is ook deze dag weer super! En wat het weer betreft…we klagen niet want we hebben de afgelopen twee dagen op een enkele spetter na geen regen meer gezien.


zaterdag 22 oktober 2011

Reizen

“Will miss Haasnoot, Johanna from flight QF924 re-check-in by gate 13/14” galmt het door de vertrekhal in Sydney. De schrik slaat me om het hart…shit dat ben ik! Alles ging tot nu toe perfect. De vorige twee vluchten waren een makkie en heel relaxed ga ik de laatste vlucht tegemoet. Piet is op tijd van boord gekomen en zal me in Cairns ophalen, wat kan er nog mis gaan…… Terwijl ik de herhalingsoproep hoor, en besef dat ik nog een kwartier heb voor boarden, ga ik op een holletje van gate 2 naar gate 13/14. Onderweg schieten er allerlei redenen voor deze oproep door m’n hoofd. Straks wordt ik ergens voor opgepakt…of zouden ze wat in mijn koffer gevonden hebben? Gatsie waarom is dit? Ik had toch niks bijzonders gedaan op de luchthaven, beetje rondgekeken, schoenen gepast en kauwgom gekocht. Aangekomen bij de bewuste gate staan er nog drie mensen voor me. Ik besluit m´n paspoort alvast te pakken dat scheelt weer tijd. Maar…hij zat niet in het tasje waar hij hoorde te zitten en ook niet in m´n broekzak. En ook de boarding pass zie ik nergens. Ik krijg terstond een driedubbele opvlieger. Wellicht is dit de reden van deze oproep! Gelukkig ben ik snel aan de beurt. Terwijl in uitleg dat ik m´n paspoort e.d. kwijt ben steekt de douanier m´n kleinnood al lachend in de lucht. “Woman en shop…it’s not good ma’am” lachte hij. Nou ik kon er nu ook wel om lachen, pfff wat een opluchting!! Achteraf weet ik weer dat ik ´m met schoenen passen naast me neergelegt heb en zonder schoenen (helaas hadden ze m’n maat niet meer) maar ook zonder paspoort en boarding pas ben weggelopen. Stom stom stom!! Of zou het gezegde : “waar je mee omgaat, daar wordt je mee besmet” toch meer waarheid hebben dan gedacht…….Dubbel zo blij was ik toen ik een kleine 3 uurtjes later Piet zag in Cairns.

dinsdag 18 oktober 2011

Klaar

De koffer staat ingepakt, ik ben er klaar voor!! Het was al met al nog een druk dagje vandaag. Straks lekker slapen dan kan morgen het Australië avontuur beginnen. Het wordt nog spannend of Piet morgen van boord kan want de zee is erg ruw waardoor het schip, waar hij nog op zit, erg heen en weer slingerd. Als dat morgen nog zo is kan er geen helicopter landen en kan hij dus ook niet van boord.... Dat zou betekenen dat hij twee vluchten moet omboeken en moet afwachten wanneer hij richting Cairns kan vliegen. We wachten maar rustig af, misschien valt het allemaal mee. We blijven optimistisch! Australia, here I come......

woensdag 5 oktober 2011

Startschot

De laatste spulletjes zijn ingekocht, de tassen gepakt, gedoe voor visumaanvragen afgerond, een vergeten hotelkamer geboekt, het tuinstel is binnengehaald, de motor naar de winterstalling gebracht, de kerstboom alvast van zolder gehaald en familie en vrienden zijn gedag gezegt en we hadden ook nog een feestje van vrienden en een etentje tussen neus en lippen door; kortom het afgelopen weekend was druk!! Het eerste startschot voor ons Australië avontuur is maandagochtend gelost. Piet vertrok die ochtend richting Down Under om daar twee weken te werken. Omdat hij na onze vakantie in Australië blijft werken en we niet precies weten wanneer hij daarvan terug komt moest er wel even goed nagedacht worden over de to do's. Volgens mij is alles wel redelijk gelukt en heb ik nu twee weken de tijd om m'n eigen dingen te regelen...
Niet geheel onbelangrijk, ik hoor zojuist dat Piet veilig is aangekomen, nu ik nog......